ZDAN

"ZDAN - Herb poznego pochodzenia nadany dopiero w XVII w. Do herbu naleza rodziny: Dunski nob. w 1676 r. w sandomierskich, Koilenski vel Kolienczyk 1577, Kozinski na Wolyniu 1528, Szymonski na Rusi 1815. Tlo herbu niebieskie, na grzbiecie zlotej podkowy wsparta zlota rekojesc srebrnej szabli. Na helmie trzy piora strusie".

В голубом поле рамещена золотая подкова, концами обращенная вниз, сверху над которой находится сабля, изогнутая вправо, эфес золотой, которой опирается о подкову. Сабля остриём направлена вверх. Над шлемом в короне три страусиных пера.

Пётар сын Івана Ждановіч купіў 1624.03.02 у Адама сына Мацея Саковіча фальв. Івіца (Наваградзкі пав.). Ягоны сын Францішак-Ян атрымаў па бацьку Дгорі альбо Слабодка. У 19 ст. нашчадкі жылі ў Бабруйскім і Вілейскім пав. Вывад: 1826.02.25 (Менскі ДДС). Зацьверджаныя ў расейскім шляхецтве ўказам Сэнату 1837.01.18 за № 306 у 6 ч. РК.








JASTRZEBIEC

W polu blekitnym podkowa zlota ocelami do gory, w niej krzyz kawalerski zloty. W klejnocie nad helmem w koronie jastrzab ze zlotymi dzwonkami u lap, trzymajacy w prawym szponie taka sama podkowe z krzyzem, jak na tarczy. Z powstaniem tego herbu zwiazana jest pewna legenda. Podczas panowania Boleslawa Chrobrego Lysa Gora, czyli obecnym Swietym Krzyzem, zawladneli poganie. Korzystajac z tego, ze oblodzona gora byla nie do zdobycia, bezkarnie uragali krolewskim rycerzom, zadajac, aby przynajmniej jeden z nich przyszedl bic sie za Chrystusa. Uslyszal to rycerz Jastrzebczyk. Przyczepil do kopyt swojego konia wynalezione przez siebie podkowy, wdarl sie na gore, pojmal jednego z pogan i przyprowadzil go wladcy. Innym rycerzom takze rozdal podkowy i wtedy zdobycie poganskiej fortecy nie bylo juz trudne. Za swoj czyn otrzymal herb z podkowa i krzyzem, a dawny znak -jastrzebia- umiescil na helmie. Herb ten byl najczesciej uzywany przez rodziny mieszkajace na ziemi krakowskiej, sieradzkiej, na Mazowszu, a po unii w Horodle - na Litwie. Jastrzebcem pieczetowalo sie blisko 500 rodzin - oto najwazniejsze z nich: Abrahamowicz, Abramowicz, Balinski, Baranowski, Belzecki, Beski, Bierzynski, Bobrowski, Borowski, Brzozowski, Charbicki, Dziecielski, Dzierzgowski, Dziewanowski, Gliszczynski, Grabkowski, Grzebski, Iwanski, Jezewski, Karsnicki, Kepski, Kierski, Konopnicki, Koziebrodzki, Kuczkowski, Kuropatwa, Lutomirski, Letkowski, Matczynski, Miedzylewski, Myszkowski, Niemyglowski, Niemycki, Ocieski, Olszanskt, Osiecki, Paprocki, Pininski, Polubinski, Rytwianski, Sarnowski, Sladkowski, Slugocki, Smolski, Strzembosz, S(z)umowski, Swiecicki, Taczanowski, Trzebinski, Wesierski, Wierzbowski, Witowski, Wodzinski, Wydzga, Wykowski, Zborowski, Zdan , Zielonka, Zegocki.
Inne nazwy: Accipiter, Bolesta, Boleszczyc, Jastrzab, Jastrzabek, Kamiona, Kanijowa, Ludbrza, Lazeki, Nagora ... Zawolanie: Bolesta, Kamiona, Lubrza, Lazeka, Nagody, Nagore, Zarazy. Opis: (Jastrzebiec. Boleszczyc. Bolesty). Jastrambij. Que babatum intus cruce, ornatum in campo celestino,et in galea accipitrem defert. Jan Dlugosz, Insignia ... , nr 54, s. 53 Jastrzebiec. Ktory [to herb] w srodku podkowy krzyz, w polu blekitnym, i na helmie jastrzebca wyobraza. Tlumaczenie Danuta Szopa Na tarczy w polu blekitnym podkowa zlota, koncami prosto do gory obrocona, w jej srodku krzyz. Na helmie nad korona jastrzab, z skrzydlami troche do lotu wzniesionymi, w prawa tarczy calym skierowany, z dzwonkami i pecinami, w szponie prawej trzyma takaz podkowe z krzyzem jako na tarczy. Kasper Niesiecki, Herbarz, t.IV, s.462 (...) – w polu blekitnym podkowa srebrna na opak z takimze krzyzem kawalerskim posrodku. Helm z labrami z pokryciem blekitnym i podbiciem srebrnym. Klejnot: srebrny jastrzebiec, dziob i szpony zlote. Jozef Szymanski, Herbarz, s. 139
Legenda herbowa: Ten klejnot ... dlatego ma nazwisko Jastrzebiec, ze przodkowie jego jeszcze w poganstwie nosili w herbie samego tylko Jastrzebia. Atoli potem za czasow Boleslawa Chrobrego krola, okolo roku 999, gdy Lysa Gore mil dwie od Bozecina, ktora teraz S. Krzyza zowia, poganie nieprzyjaciele opanowali i na niej jak w fortecy jakiej ubezpieczeni stojac, z wojska sie naszego uragali mowiac: „Jednego z miedzy siebie stawcie, ktory by za Chrystusa waszego chcial z ktorym z naszych na pojedynek wynijsc”. Uslyszawszy to rycerz jeden, Jastrzebczyk, zarliwoscia wiary i chwaly boskiej wzruszony, wynalazl podkowy pod kopyta konskie, ktorymi konia podkowawszy, szczesliwie sie na Lysa Gore przedarl, tam z hardo przedtem natrzasajacym sie poganinem pojedynek stoczywszy, pojmal go i do krola przyprowadzil. Innym nawet kawaleryi polskiej zolnierzom, podawszy ten sposob, gdy konie swoje podkowali, na gore sliska i lodem oblana przebyli, nieprzyjaciela zniesli i zwyciezyli. W nagrode przemyslu swego od tegoz krola wzial herbu swego odmiane, ze podkowe z krzyzem na tarczy mu zlozono. Jastrzebia zas na helm wyniesiono. Kasper Niesiecki, Herbarz, t.IV, s.462 W 999 r. potomek towarzysza Lecha, pieczetujacy sie jastrzebiem w tarczy rycerz imieniem Accipitryn (Jastrzebiec) walczyl z poganami, ktorzy wlasnie na Lysej Gorze rozbili swoj oboz. Nagly mroz skul gore lodem i Polacy w zaden sposob nie mogli wedrzec sie na wierzcholek. Po dlugim oblezeniu Jastrzebiec wpadl na pomysl podkucia koni (inna wersja utrzymuje, ze uczynil to za rada pewnego kowala) i wdarl sie na czele doborowej druzyny na szczyt. W bitwie, w pojedynku, zabil wodza nieprzyjaciol, gdy jego towarzysze wycieli pozostalych pogan. W nagrode za to zwyciestwo nadano mu nowy herb – podkowe, zas dawny – jastrzebia – przeniesiono na helm. Marek Derwich, Marek Cetwinski, Herby, legendy, dawne mity, s. 225 Ex polonica gente ortum ducens, in plures familias germinans, (...). Viri in ea in tiranidem et in rem priuatam proni; per quos Jan Dlugosz, Insignia ... , nr 54, s. 53-54 Z polskiego rodu wychodzac, w liczne familie rozrodzili sie, (...). Mezowie w nim do despotyzmu i rzeczy prywatnych /prywaty/ sklonni; przez nich swiety Stanislaw krakowski i Werner plocki biskupi byli zabici; z powodu tej zmazy, gdy tego domu niektorzy rycerze, z powodu swietego Stanislawa zabojstwa, z krakowskiej ziemi na Mazowsze zbiegli, Bolescicami, niby wojami krola Boleslawa zostali nazwani; i to imie az po dzien dzisiejszy utrzymuja i zachowuja. Tlumaczenie Danuta Szopa.


LIS

W polu czerwonym strzala srebrna bez opierzenia, zelezcem do gory, dwa razy przekrzyzowana. W klejnocie nad helmem w koronie pol lisa czerwonego w prawo. Z powstaniem tego herbu zwiazana jest jedenastowieczna legenda. W roku 1058 Kazimierz Odnowiciel w poscigu za pustoszacymi kraj Litwinami i Jadzwingami doszedl pod Sochaczew. Wyslany na zwiad z garstka zolnierzy rycerz z rodu Lisow natrafil nad rzeka na silny oddzial nieprzyjaciol. Nie mogac atakowac, wysoko wystrzelil zapalona strzale, wzywajac posilki. Pomoc wkrotce nadeszla i wzietych w dwa ognie nieprzyjaciol pokonano bez trudu. Dzielny rycerz otrzymal w nagrode strzale w herbie, a jego dawny znak - lisa - umieszczono w klejnocie. Herb najbardziej rozpowszechniony na ziemi krakowskiej, na Mazowszu, Slasku, a po unii horodelskiej - na Litwie. Lisem poslugiwalo sie okolo 130 rodzin - miedzy innymi: Biskupski, Bolestraszycki, Borowski, Buchczycki, Bzurski, Chometowski, Chominski, Czarnecki, Giebultowski, Glinski, Gregorowicz, Grodowski, Grudowski, Grzegorzewski, Ilinski, Jarnicki, Jezewski, Jodko-Narkiewicz, Kaniglowski, Kempinski, Komorowski, Konopka, Korsak, Korzeniewski, Kozieglowski, Kozlowski, Kroinski, Kutylowski, Kwili(e)nski, Lipicki, Lisowski, Lacki, Maluszenski, Michalowicz, Mieszkowski, Mikolajewski, Mironski, Mnichowski, Nieczycki, Nieznanowski, Olszewski, Oltarzewski, Ossendowski, Piaseczynski, Pieczonka, Postrumienski, Radziminski, Rudnicki, Ruszczyc, Rymwid, Sapieha, Sikorski, Starzenski, Straszewski, Swirski, Wankowski, Wankowicz, Wereszczaka, Wichorowski, Wilkanowski, Wolowski, Zadambrowski, Zaleski, Zawadzki, Zdan.
Inne nazwy: Lijssowije, Murza, Vulpes Zawolanie: Lis Opis: (Lis. Murza). Lijssowije. Que cuspidem sagitte albam cum duobus crucibus albis in campo rubeo, vulpem in galea defert. Jan Dlugosz, Insignia ..., nr 71, s. 58 Lis. Ktora [to tarcza] ostra strzale biala z dwoma krzyzami bialymi w polu czerwonym i lisem helmie wyobraza. Tlumaczenie Danuta Szopa byc strzala biala w polu czerwonym, dwa jelca na niej, tak ulozone, ze sie zdadza jakby dwa krzyze, nad helmem lis z korony niby wyskakujacy, tylnych u niego nog nie widac, ogon tylko zadarty, nogi przednie wzniesione, sam glowa w lewa tarczy obrocony. Kasper Niesiecki, Herbarz, t. VI, s. 124-125 (...) w polu czerwonym srebrna rogacina dwukrotnie przekrzyzowana. Helm i klejnot: lis wyskakujacy nieznanej barwy. Jozef Szymanski, Herbarz, s. 177
Legenda herbowa: (...) w roku 1058 za Kazimierza I [Odnowiciela] krola polskiego: gdy albowiem pod Sochaczewem nad rzeka Bzura czy Mzura, przodek tego domu, z niewielka garsztka ludzi, Jadzwingow i Litwe tamten kraj bezpiecznie pustoszacych w kolo opasal, haslo im albo znak dal przez strzale bystro i wysoko ogniem siarczystym wysadzona, ktora postrzeglszy co w tyle zasadzeni byli, wielkim impetem na nieprzyjaciela natarli, on tez z drugiej strony czele stanawszy (...) ich wkrotce zlamal, i zwyciestwo otrzymal: za to heroiczne dzielo strzale mu na tarczy nadano, a herb ten, Bzura czy Mzura, zwac od miejsca tej potyczki poczeto (...). Kasper Niesiecki, Herbarz, t. VI, s. 125.


HIPOCENTAUR

Bachza, Bachuz, Bortko, Dowmont, Dubrowicki, Dubrownicki, Dydziel, Dydziul, Eymuntowicz, Gatagan, Giedgowt, Ginwil, Gogul, Gojtus, Holszanski(51 os.), Hornostaj(18 os.), Jamont(1 os.), Jamontowicz, Jurazyc, Katank, Konjugowicz, Lebiedziowski, Lutyn, Mickiewicz, Micko, Mickowicz, Mizgayllo, Nielub(1 os.), Polewicz, Pukielewicz, Rakiewicz, Rukiewicz, Rukowicz, Ruykiewicz, Solomiej, Solomiey, Strawinski, Szawelski, Szerejko, Szerejkowicz, Talmont, Talmontowicz, Trabski, Urmowski, Utenosowicz, Utenoszowicz, Wiazemski, Wiazenski, Wiaziemski, Wittort, Wojn, Wolozynski, Zywibunt, Żdan, Żdanowicz, Żywibunt.













JASIENCZYK

Jasiona Zawołanie: Jasiona Opis: Jasieńczyk \"que clavem auream in campo ceruleo pro insigni defert. Jan Długosz, Insignia..., nr 53, s. 53 Jasieńczyk, który ma klucz złoty w polu woskowym za znak Tłumaczenie Danuta Szopa (...) ma być klucz żółty w polu błękitnem. Bartosz Paprocki, Herby, s. 349 (...) w polu czerwonym srebrny klucz w słup. Józef Szymański, Herbarz, s. 137 Ma być w polu błękitnym klucz złoty zębami w prawą tarczy obróconemi, temiż prosto do góry stojący, na hełmie pięć piór strusich. Kasper Niesiecki, Herbarz, t. IV, s. 453
Legenda herbowa: Ten herb według Długosza, w Polsce nadany, od Kazimierza króla [nie pisząc którego] rycerzowi pewnemu, tak na Jadzwingów rączo nacierającemu, jakoż też życzliwie na wszelkie usługi pańskie ochoczemu, przydano mu do tego, dobra i znaczne włości. W Niemczech elektor i najwyższy podkomorzy cesarski, na publicznym kongressie, klucz zwykł przed cesarzem nosić, ztąd niektórzy rozumieją, że i ten herb swoje początki zabrał. Kasper Niesiecki, Herbarz, t. IV, s. 453 Herbowni: Barcikowski, Barczykowski, Bielski, Bogurski, Boski, Bucki, Burski, Buski, Chustka, ćwikla, Gamba, Gol, Grzegorski, Grzegorzewski, Grzębski, Hanow, Hayn, Jabłoński, Janowski, Jasieńczyk, Jasińkowicz, Jasiński, Jaskowski, Jasnogorski, Karczewski, Kluczyński, Klukowski, Kluszewski, Kołubulski, Kowalski, Krajewski, Krulikiewicz, Lichnowski, Lukiański, łukański, łychowski, Michałowski, Międzychowski, Mijakowski, Ochotnicki, Ostoniecki, Ostowiecki, Pawłowicz, Płoski, Przeradzki, Przybysławski, Pstrągowski, Radoński, Radowski, Słuchocki, Stocki, Strupiechowski, Śliwowski, Warpęchowski, Warpęsz, Witowski, Woraiński, Zborowski, Zborski, Zbrożek, Żdan, Żebrowski, Żegocki.



ГРАМОТА